Dinoplaatjes!
Welkom bij deel twee van mijn terugblik op de beruchte AH-dinoplaatjes! Hier is deel één, voor wie het gemist heeft.
Vandaag: een doldwaze mix van sensatie, merkwaardige keuzes, Freek-ismen en oprechte pogingen tot serieuze wetenschapseducatie.
Spinosaurus is, zoals ik in dit blogbericht heb verteld, nogal een heet hangijzer op dit moment. Er is onenigheid over zijn uiterlijk, leefstijl en vooral de lengte van zijn poten. AH tackelt de controverse door het maar helemaal uit de weg te gaan. De poten zijn uit het plaatje weggeknipt, en de tekst vertelt alleen maar dat hij op een krokodil lijkt. Dit is over tien jaar nog steeds relevant, toch? Tamura's afbeelding hier is zoals altijd adequaat zonder heel spannend te zijn.
Dit is alleraardigst. Het leukste aan de dinoplaatjes vind ik nog wel hoeveel aandacht ze geven aan dit soort kleine, obscure en schattige dino's. Ze hadden ook voor een bekendere dino kunnen kiezen op deze plek, maar de eer is voor de basale ceratopsiër Aquilops! Inclusief een bosje van Psittacosaurus geleende staartveertjes. Dé musthave voor dit najaar.
Van hetzelfde laken een pak. Sinds we de staartveren van Psittaosaurus hebben ontdekt, worden ze links en rechts aan andere ceratopsiërs uitgedeeld (tot aan Triceratops aan toe) maar een echte lijn zit er vooralsnog niet in. Sorry, Graciliceratops! Geen Psittacosaurus-veertjes voor jou!
Dit plaatje van Microraptor (wederom Tamura) heeft een nogal ongemakkelijke hoek. Je kan nauwelijks zien dat hij vier vleugels heeft ("BIZAR!!!") Misschien hadden ze voor dit plaatje toch even een betere artiest moeten betalen (zoals Emily). Dan maar geen Wikimedia Commons-licentie.
"Vrienden van dino's?" Ik denk niet dat een twaalf meter lang vleesetend zeemonster veel vriendjes heeft. Tenzij we in een deel van Platvoet en z'n vriendjes terecht zijn gekomen. Grappig detail: de eerste Mosasaurus is inderdaad bij Maastricht gevonden, maar hij is in de Franse tijd door Napoleon en z'n matties gejat. Sindsdien moet het Natuurhistorisch Museum in Maastricht het met een kopie doen.
O ja, we hebben in de Krijtberg bij Maastricht ook heuse dino's gevonden! Het is alleen heel, héél karig. De Belgen hebben het wat dat betreft beter, met hun Iguanodons. We weten nog net genoeg dat we één planteneter en één vleeseter hebben. Dit is de planteneter. Hij wordt meestal Orthomerus genoemd, maar we hebben eigenlijk te weinig materiaal om een naam aan te plakken.
En hier is de vleeseter! Dit beest moet Betasuchus voorstellen, waar we maar liefst één bot van hebben. De afbeelding is eigenlijk Tamura's Dryptosaurus, een tyrannosauriër (jeej, veren!). Ik geloof dat de meeste wetenschappers tegenwoordig denken dat Betasuchus juist géén tyrannosauriër was. Enfin, hoeveel zin heeft het om te bakkeleien over één bot? Voor een mooiere Betasuchus, zie deze afbeelding van Jonas Hakkens.
De andere plaats voor fossielen in Nederland is Winterswijk, waar een formatie uit het Midden-Trias te vinden is (dat was vlak vóórdat de eerste dino's ontstonden). Op dit spectaculair oninformatieve kaartje - we krijgen niet meer dan een onduidelijke afbeelding en het vage woord "kraaktandenbeest" - staat een dikke vette fout: het beest heet PalaTodonta, met een T. Ik weet niet of we Remco Bleeker hier echt een plezier mee hebben gedaan.
Sommige kaartjes hebben een gimmick. Glitter, een ruwe structuur, geur (bah) en 3D, het is er allemaal. De zwarte vlekken op dit kaartje verdwijnen als je er met je vinger over wrijft, en laten dan de sporen zien. Geen garantie dat het met echte dinosporen ook zo werkt.
Ik vind de kaartjes met dinosporen eigenlijk behoorlijk geslaagd. Ze laten je zien hoe de voetsporen van verschillende soorten dino's eruitzien, zodat je ze kunt herkennen. Leuk en origineel voor zo'n serie.
Tot slot dit: "Eigenlijk heet hij Diplodocus, maar ik vind Seismosaurus mooier." De wetenschappelijke consensus is in deze reeks duidelijk ondergeschikt aan Freek's mening.
Naar deel 1 - Naar deel 3
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten